Page - 209

Naal charkhya desh nahi aazad hoya

Naal charkhya desh nahi aazad hoya.
Lokin ave Gandhi vargya nu sehra banai firde.
Usdi dhoti naal nahi c angrej sarkar hilli
photo jisdi note te chapai firde.
Khoon dol ke layi Jina aazadi kurbani ohna di dilo bhulai firde.
Loki bhul gaye BHAGAT SINGH warge soormya nu
ave gandhi wargya nu bappu banai firde

School di kahani yaad aayi

ਦੂਰ School ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਯਾਦ ਆ ਗਈ . . .
Class Room wich ਲੱਗੀ ਓਹੋ Mehfil ਯਾਦ ਆ ਗਈ . . .
ਭੁੱਲਿਆ ਨੀ ਜਾਂਦਾ ਓਹ School ਵਾਲਾ ਰਾਸਤਾ ਤੇ
Tur ਕੇ ਜਾਂਦੀ ਓਹ ਮਰਜਾਣੀ ਯਾਦ ਆ ਗਈ ......

Chuhla chhadyan da bujh ke machda

ਕੁਆਰਾ ਬੰਦਾ ਨਾਅਰ ਦੇ ਦੀਦਾਰ ਲਈ ਮਰਦਾ
ਵਿਆਹੇ ਨੂੰ ਨਿਆਣਿਆਂ ਦਾ ਭਾਰ ਤੰਗ ਕਰਦਾ
ਜੁਆਨੀ ਵਿੱਚ ਇਸ਼ਕੇ ਤੋਂ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ਬੱਚਦਾ
ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਛੜਿਆਂ ਦਾ ਬੁੱਝ ਬੁੱਝ ਕੇ ਹੀ ਮੱਚਦਾ

ਗੱਭਰੂ ਨੂੰ ਮਾਣ ਹੁੰਦਾ ਡੌਲਿਆਂ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਦਾ
ਰੱਬ ਨਾਲੋਂ ਜੱਟ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ੧੨ (ਬਾਰਾਂ) ਬੋਰ ਦਾ
ਕੈਪਟਨ ਅੱਖਵਾਊਂਦਾ ਜੇਹੜਾ ਭੰਗੜੇ'ਚ ਜੱਚਦਾ
ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਛੜਿਆਂ ਦਾ ਬੁੱਝ ਬੁੱਝ ਕੇ ਹੀ ਮੱਚਦਾ

ਤੋਰ ਤੋਂ ਪਛਾਣ ਹੁੰਦੀ ਗਿੱਧਿਆਂ ਦੀ ਰਾਣੀ ਦੀ
ਆਕੜਾਂ ਦੀ ਭਰੀ ਲੋਕੋ ਟਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾਣੀਦੀ
ਤੁਰਦੀ ਦਾ ਘੱਗਰਾ ਵੀ ਨਾਲ ਨਾਲ ਨੱਚਦਾ
ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਛੜਿਆਂ ਦਾ ਬੁੱਝ ਬੁੱਝ ਕੇ ਹੀ ਮੱਚਦਾ

ਵਿਹਲੜਾਂ ਬੇਕਾਰਾਂ ਦੀ ਨਾ ਬਾਤ ਕੋਈ ਪੁੱਛਦਾ
ਅਣਖਾਂ ਸੁਆਲ ਹੁੰਦਾ ਵੈਲੀਆਂ ਦੀ ਮੁੱਛ ਦਾ
ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ ਨਸ਼ਾ ਫ਼ੇਰ ਅਮਲੀ ਨਾ ਬੱਚਦਾ
ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਛੜਿਆਂ ਦਾ ਬੁੱਝ ਬੁੱਝ ਕੇ ਹੀ ਮੱਚਦਾ

ਲਗਦੇ ਨੇ ਮੇਲੇ ਘੜੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਆਈ ਹੋਵੇ
ਕੱਠਿਆਂ ਨੇ ਬਹਿ ਕੇ ਕਿਤੇ ਮਹਿਫ਼ਲ ਸਜਾਈ ਹੋਵੇ
ਪੀਣ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਜੇ ਗਲਾਸ ਹੋਵੇ ਕੱਚ ਦਾ
ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਛੜਿਆਂ ਦਾ ਬੁੱਝ ਬੁੱਝ ਕੇ ਹੀ ਮੱਚਦਾ

Daata meher karin ardas tere agge

punjabi farmer

ਦੇਖੀਂ ਦਾਤਾ ਮਿਹਰ ਕਰੀਂ, ਅਰਦਾਸ ਇਹ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਵੇ,
ਰੋਜ਼ ਹੀ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਆ ਜਾਨਾ ਏਂ, ਘਟਾ ਤੋਂ ਡਰ ਪਿਆ ਲੱਗੇ ਵੇ।
ਘਰ ਆ ਲੈਣ ਦੇ ਜੱਟ ਦੇ ਦਾਣੇ, ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਾਰ ਲਏ ਮਾਰਾਂ ਨੇ,
ਕਰਜ਼ੇ ਵਿੰਨ੍ਹਿਆ ਪੋਟਾ-ਪੋਟਾ, ਖਾ ਲਿਆ ਕੁਝ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ।
ਕਣਕ ਦਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਰੇਟ ਵਧਾ ਕੇ, ਚੌੜੇ ਹੋ ਹੋ ਕਰਨ ਬਿਆਨ,
ਵਿਚ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਖਰਚੇ ਵੱਧ ਗਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲ ਨਾ ਦੇਣ ਧਿਆਨ।
ਉਮਰੋਂ ਬੁੱਢਾ ਲੱਗੇ ਬਾਪੂ, ਬੇਬੇ ਮੇਰੀ ਪਈ ਬਿਮਾਰ,
ਤੂੜੀ ਵਾਲਾ ਢਹਿੰਦਾ ਜਾਂਦਾ, ਫੇਰ ਡੂੰਘਾਈ ਲਈ ਬੋਰ ਤਿਆਰ।
ਕੋਠੇ ਜਿੱਡੀ ਭੈਣ ਹੋ ਗਈ, ਉਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਵੀ ਕਰਨਾ ਹੈ,
ਆੜ੍ਹਤੀਆਂ ਤੇ ਕਰਜ਼ਾ ਬੈਂਕ ਦਾ ਏਸੇ ਵਿਚੋਂ ਭਰਨਾ ਹੈ।
ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਜਦ ਗੜੇ ਪਏ ਸੀ, ਸਾਰੇ ਖੇਤ ਬਰਬਾਦ ਹੋਏ,
ਕੁਝ ਤਾਂ ਕਰ ਗਏ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ ਸੀ, ਪਿਛਲੇ ਜਿਊਂਦੇ ਗਏ ਮੋਏ।
ਅਮੀਰਾਂ ਦੀ ਜੇ ਖੋ ਜਏ ਕਤੂਰੀ, ਵੱਜਣ ਹੂਟਰ ਹਰ ਸੜਕ ਪਹੇ,
ਸਾਡੀਆਂ ਮੱਝਾਂ ਲੈ ਗਏ ਜਿਹੜੇ, ਅਜੇ ਤੱਕ ਨਾ ਫੜੇ ਗਏ।
ਮੰਗਤੇ, ਬਾਬੇ, ਡੇਰਿਆਂ ਵਾਲੇ, ਕਦੇ ਨਾ ਖਾਲੀ ਮੁੜਨ ਦਿੱਤੇ,
ਆਪ ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਰਹੀਏ ਭੁੱਖੇ, ਪਰ ਭੰਡਾਰ ਨਾ ਥੁੜਨ ਦਿੱਤੇ।
ਜੇ ਤੂੰ ਨਾ ਬਖਸ਼ੇ ‘ਕੱਲਾ ਬਾਪੂ, ਧੁੱਪੇ ਫੇਰ ਨੀ ਸੜਨ ਦੇਣਾ,
ਛੱਡ ਪੜ੍ਹਾਈ ਖੇਤੀ ਲੱਗ ਜੂੰ, ਅਫਸਰ ਤੂੰ ਨੀ ਬਣਨ ਦੇਣਾ।
ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਬਣ ਗਈ ਵੈਰੀ, ਤੂੰ ਤਾਂ ਦਾਤਾ ਇੰਝ ਨਾ ਕਰ,
ਬੱਦਲ, ਹਨੇਰੀ, ਟਾਲ ਕੇ ਰੱਖ ਲੈ, ਹੋਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਸਾਥੋਂ ਜ਼ਰ।

Singh jhukde ni sarkar moohre

ਖੜਾ ਵੇਖ ਕੇ ਸਿੰਘ ਸਰਦਾਰ ਮੂਹਰੇ।
ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਜਾਲਮ ਵੀ ਨੇ ਢੇਰ ਹੋ ਗਏ
ਸਾਡੀ ਚਮਕਦੀ ਤੇਜ ਤਲਵਾਰ ਮੂਹਰੇ।
ਅਣਖਾਂ ਨਾਲ ਜਿਊਣਾ ਸੁਭਾਅ ਸਾਡਾ
ਸਿੰਘ ਝੁਕਦੇ ਨੀ ਕਿਸੇ ਸਰਕਾਰ ਮੂਹਰੇ।
ਤਖਤਾਂ ਤਾਜਾਂ ਦਾ ਭਾਵੇ ਮਾਣ ਵੱਡਾ
ਫਿਕੇ ਪੈਦੇ ਤਾਜ ਸਾਡੀ ਦਸਤਾਰ ਮੂਹਰੇ।